W dniach 22-28 maja grupa uczniów i nauczycieli PALO wzięła udział w wyjeździe edukacyjnym pod hasłem „Prawdziwe Włochy” na trasie pomiędzy Neapolem a Rzymem. Po skorzystaniu z dobrodziejstw niemieckiej precyzji (lot Lufthansą z przesiadką w Monachium) przyszedł czas na włoski temperament. Już pierwszego dnia zakosztowaliśmy pizzy i makaronu, owoców morza oraz kąpieli w błękicie Morza Tyrreńskiego u stóp ruin willi oraz posągu cesarza Nerona w Anzio. Pod wieczór włoski autokar z firmy „Emozioni in Viaggio” (a emocji podczas tego wyjazdu było rzeczywiście niemało!) dowiózł nas bezpiecznie do ośrodka zakwaterowania z imponującym widokiem na Zatokę Neapolitańską i Wezuwiusza.
Tym właśnie tropem ruszyliśmy w drugim dniu wyjazdu. Po przyjęciu – jak żartowali niektórzy – propozycji nie do odrzucenia ze strony neapolitańskiej mafii, która zaoferowała nam usługi doświadczonego kierowcy i dopuszczonego do ruchu po wąskiej drodze autokaru, znaleźliśmy się na zboczu Wezuwiusza, do którego krateru dotarliśmy po wspinaczce górskim szlakiem, skąd rozpościerał się tym razem widok w dół – na Neapol i zatokę. Dzięki tej wędrówce szybko i smacznie minął nam czas wolny na obiad w Pompejach, a potem ruszyliśmy na zwiedzanie z przewodniczkami ruin miasta zniszczonego przez erupcję podziwianego chwilę wcześniej wulkanu. Nie będziemy tu pisać, kto zgubił bilet do Pompejów dla całej grupy, ale istotne jest to, że Pani Hania przegadała Włochów i załatwiła bezpłatnie nowy.
Wtorek – trzeci dzień wyjazdu – zapowiadał się niewinnie jako czas na rekreację. Autokarem prowadzonym przez naszego sympatycznego włoskiego kierowcę, Pietro, dotarliśmy do portu w sławnym z cytryn i pomarańczy miasteczku Sorrento. Po krótkim rejsie znaleźliśmy się na, stanowiącej dla Włochów symbol luksusu, słynnej wyspie Capri i… zaczęły się schody. Schody te prowadziły do centrum miasteczka, a dalej – do starożytnej willi cesarza Tyberiusza, Villa Jovis, z której rozpościerała się niezapomniana panorama na lazurowe morze. Niestety nasza kondycja została we włoskim słońcu wystawiona na trudny test, a na twarzach części wycieczkowiczów zaczęły się ukazywać objawy szoku i przerażenia. Nagrodą dla wszystkich była beztroska kąpiel przy kamienistej plaży nieopodal portu Capri oraz degustacja pasującej do tych warunków włoskiej granity. Dla dopełnienia miejscowego klimatu po drodze słuchaliśmy tradycyjnych pieśni neapolitańskich i nie było to tylko „O sole mio”.
Czwarty dzień wyjazdu oznaczał konieczność pożegnania się z naszymi przemiłymi gospodyniami z Castellammare (czyli Zamku nad Morzem). Przemierzając bojowy szlak aliantów z czasów II wojny światowej – od Neapolu, przez Monte Cassino, do Rzymu, po zjeździe z autostrady, słuchając pieśni o czerwonych makach, pięliśmy się stromą i kręta drogą ku klasztorowi św. Benedykta oraz polskiemu cmentarzowi wojennemu z grobami żołnierzy generała Andersa. Po dokładnym zwiedzeniu z przewodnikiem klasztoru i chwili refleksji na cmentarzu zapaliliśmy symboliczny znicz jako wyraz naszej pamięci o tym miejscu i jego bohaterach. Na ostatnim odcinku drogi do Rzymu słuchaliśmy sobie współczesnych włoskich piosenek rozrywkowych, nagrodzonych na słynnych festiwalach w San Remo.
Czwartek okazał się z wielu względów najtrudniejszym dniem całego wyjazdu. Wszystko szło zgodnie z planem, jak długo pozostawaliśmy w kręgu zabytków starożytności (Circus Maximus, Koloseum, Forum Romanum, Kapitol). Gdy jednak weszliśmy na najbardziej ruchliwy rzymski plac, Piazza Venezia, okazało się, że… licho nie śpi. Ci, którzy mieli bliższe kontakty z włoską służbą zdrowia, tym bardziej przekonali się jednak, że Włosi są życzliwi i chętni do bezinteresownej pomocy, choć nie zawsze łatwi w komunikacji w języku angielskim. Rozgrzane rzymskim słońcem emocje i ciała uległy schłodzeniu we wczesnochrześcijańskich Katakumbach św. Kaliksta, po czym już na spokojnie wstąpiliśmy do Kościoła Quo vadis, w którym Henryk Sienkiewicz znalazł kiedyś inspirację do napisania swej docenionej na całym świecie powieści.
Przedostatni dzień wyjazdu stał pod znakiem wizyty w innym jeszcze państwie, czyli Watykanie. Jak uczniowie wywiązali się z grupowego zadania w Muzeach Watykańskich, można zobaczyć poniżej. Następnie – po przerwie na obiad i zakup pamiątek – już wszyscy razem ruszyliśmy na zwiedzanie najważniejszego kościoła na świecie oraz arcydzieła architektury renesansu i baroku – papieskiej Bazyliki św. Piotra oraz grot watykańskich. Obok zachwytów nad dziełami sztuki autorstwa takich mistrzów jak Michał Anioł i Bernini, znalazł się również czas na chwilę zadumy przy grobie Jana Pawła II. Późnym popołudniem – zamiast zgodnie z planem jechać na wypoczynek na plaży w Ostii – grupą najbardziej zmotywowanych uczestników wyjazdu ruszyliśmy na spacer po słynnych placach Rzymu (Piazza Navona, Panteon, Fontanna di Trevi, Hiszpańskie Schody), o których uczniowie mieli przygotowane do wygłoszenia referaty. Wsiadając po raz ostatni do metra w drodze na kolację, mieliśmy poczucie dobrze spełnionego obowiązku, pełnej realizacji programu i ogromu wrażeń tego dnia.
W sobotę mieliśmy już wracać do domu, jednak po śniadaniu wybraliśmy się wraz z tymi, którym nie dość jeszcze było coraz mocniejszego rzymskiego słońca, na spacer po – znajdującej się nieopodal hotelu – faszystowskiej dzielnicy EUR, łączącej antyczne tradycje (neoklasycyzm) z pędem ku nowoczesności (modernizm), ze słynnym Kwadratowym Koloseum, zbudowanym ponoć według pomysłu samego Mussoliniego jako wyraz jedności, dyscypliny i potęgi totalitarnego reżimu. Ten ostatni wątek stanowił już zapowiedź kierunku naszej kolejnej podróży – tematem totalitaryzmu i jego architektury zajmiemy się bliżej podczas zaplanowanej na wrzesień wyprawy do Berlina! Wieczorem bez przeszkód, z przesiadką w Monachium, dotarliśmy na Lotnisko Chopina w Warszawie.
O naszym zeszłorocznym wyjeździe edukacyjnym do Paryża jeden z tegorocznych maturzystów napisał: „Z zaciekłością równą armii Napoleona maszerowaliśmy od jednej atrakcji turystycznej do drugiej”. Nieco podobnie w jednej z zamieszczonych poniżej fotorelacji (powstałych na gorąco, jako pamiętniki z pola bitwy) wyraził się uczestnik naszej włoskiej eskapady: „Obolali [od długich marszów] i spaleni [słońcem Italii], lecz przepełnieni wiedzą, zakończyliśmy ten udany projekt Rzym-Neapol w deszczowej Warszawie”.
FOTORELACJE UCZNIÓW
Aleksander
Adrian
Antonina
Daria
Hanna
Jakub
Jakub
Ksawery
Michał
Maria
Maja
Olaf
Olgierd
Paweł
PROJEKTY GRUPOWE Z MUZEÓW WATYKAŃSKICH
MUZEA WATYKAŃSKIE – GR. 1
MUZEA WATYKAŃSKIE – GR. 2
MUZEA WATYKAŃSKIE – GR. 3
MUZEA WATYKAŃSKIE – GR. 4
MUZEA WATYKAŃSKIE – GR. 5
MUZEA WATYKAŃSKIE – GR. 6
Piotr Podemski
